بررسی سند و محتوای حدیث «حُبُّ الوَطَنِ مِنَ الإِيمَانِ»

۱. سند حدیث
- عدم وجود در منابع معتبر اولیه: این عبارت در منابع حدیثی دسته اول شیعه (مانند «الکافی»، «من لایحضره الفقیه»، «تهذیب الاحکام»، «استبصار») و منابع معتبر اهل سنت (مانند صحاح سته) ذکر نشده است.

۲. چالش‌ محتوایی
- اشکال: اگر مراد از «وطن»، وطن جغرافیایی باشد، این ادعا که «دوستی وطن از ایمان است» با واقعیت ناسازگار است؛ زیرا کافران و منافقان نیز به وطن خود علاقه دارند، اما ایمان ندارند؟!

علاقه به زادگاه و همسر و فرزندان امری غریزی است و اگر تحت تربیت عقل و دین باشد موجب رشد است و الا باعث حرکت به سوی قهقرا "كَٱلْأَنْعَٰمِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ" می‌شود.

برای مطالعه متن کامل، به "ادامه مطلب" مراجعه نمایید.

بِسْمِ اللَّهِ النُّورِ

ملّی‌گرایی، آفت وحدت

ملی‌گرایی، پدیده‌ای با قدمتی در دو سده‌ی اخیر، طومار شومی است که بر پیکره‌ی جامعه‌ی بشری گسترده شده است. جنگ‌های بزرگ و خونین جهانی، رقابت‌های ناسالم، نژادپرستی و حتی پیدایش رژیمی جعلی چون اسرائیل، از ثمرات تلخ این مکتب به شمار می‌روند. این اندیشه، تفرقه‌افکنی بر پایه‌ی زبان، خون، سودِ مادی، نژاد، جنسیت و دیگر تمایزهای ساختگی را دامن می‌زند؛ زیرا که "خود" را برتر از "غیر" می‌پندارد!
به همین سبب حضرت امام - ره - می‌فرمودند: "ملی‌گرایی خلاف اسلام است". گرچه میل به آب و غذا، علاقه به آشیانه و دفاع از آن، پرورش فرزندان و... اموری غریزی هستند که تحت تربیت عقل و دین جنبه مثبت می‌یابند.
به هر حال در برابر این اندیشه شیطانی، اسلام ناب محمدیﷺ یگانه راهکاری است که می‌تواند بی‌هیچ آفت و گزندی، انسجام جامعه‌ی انسانی را در برابر ظالمان و مجرمان - چه درون‌مرزی و چه برون‌مرزی - فراهم آورد. در سایه‌ی این آیینِ رهایی‌بخش، مردمان از هر جنسیت، طبقه، نژاد و رنگ، بر اساس:
ایمان به خداوند متعال و پیامبرش
تخلق به مکارم اخلاقی
پایبندی به قوانین الهی
اطاعت و تبعیت از ولایت
نه از سر اجبار، که با دل و جان، در چارچوب برادری و برابری،
صَفًّا كَأَنَّهُم بُنْيَانٌ مَّرْصُوصٌ
زندگی‌ای سرشار از مهربانی و همدلی می‌آفرینند.

یاعلی

مطرح شده در ۱۴۰۴.۵.۵ - حضرت آیت‌الله وفسی

بِسْمِ اللَّهِ النُّورِ

جایگاه خرافات

معیار امور ارزشی و مقدسات، متوقف بر باورهاست، و ایمانِ حق، متکی بر کشفِ واقعیت از سرابِ موهومات است.

امر حقیقی: وجودِ خداوندِ متعال، حضرتِ حجت - عج - ، بهشت و جهنم یا صفاتِ کمالی مانند: علم، شجاعت، غیرت، عفت و حیا، همگی اموری واقعی‌اند.

امر غیرحقیقی یا اعتباری سه‌گونه است:
اعتباری حقیقی: مثل نماز که آثارِ حقیقی دارد؛ بهشتِ دنیا و آخرت را می‌سازد. و مثل ظلم که جهنم‌ساز است؛ ارزش حقیقی دارد.
اعتباری صِرف: مانند شاه و گدا، ملت و دولت، پرچم و کشور در نظام عقلایی دارای ارزش جعلی است.
اعتباری گُتره: مانند نحسی عدد سیزده یا خوبی نعلِ اسب یا شانس و اقبال؛ هیچ ارزشی ندارد و جایگاهِ خرافات اینجاست.

یاعلی

مطرح شده در ۱۴۰۴.۵.۲ - حضرت آیت‌الله وفسی

بِسْمِ اللَّهِ النُّورِ

عشق، یا همان محبت شدید و دوست داشتن مفرط، در نظر عارف سه گونه است:

عشق حقیقی: محبت بسیار بین بنده با ذات اقدس الهی؛ مانند عشق حضرت امیرالمؤمنین و حضرت اباعبدالله الحسین ـ صلوات‌الله‌علیهما ـ به حضرت احدیت - عزّوجلّ - .
الَّذِينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِّلَّهِ.

عشق مجازی: دوستی شدید بین انسان با اولیای الهی و یا اعمال نیکی که محبوب حضرت حق است؛ مانند عشق به حضرت امام علی ـ علیه‌السلام ـ و یا عشق به نماز و شهادت در راه حق.
وَحُبُّ مَحْبُوبِ اللهِ حُبُّ اللهِ.
این عشق قنطره و پلی برای رسیدن به عشق حقیقی است.

عشق دروغین (یا همان عشق حیوانی): که منشأ آن غریزه است؛ مانند علاقه به جنس مخالف، مال و منصب، یا حبّ به آشیان و دفاع غریزی از همسر و فرزند و آشیانه.
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا.
این عشق مانع سلوک و نیازمند تربیت است.

یاعلی

مطرح شده در ۱۴۰۴.۵.۲ - حضرت آیت‌الله وفسی