شب‌های احیاء و تمرین بندگی

شب‌های احیاء فرصتی برای تمرین «الهی شدن» از طریق دعا، توبه و تضرع است.

در این شب‌ها، انسان فارغ از موقعیت اجتماعی (قدرتمند یا نیازمند) با شکستن دل در پیشگاه خدا، به حقیقت عبودیت نزدیک می‌شود.

نمونه‌های برجسته‌ای مانند حضرت امام علی - سلام الله علیه - با وجود برخورداری از اعظمِ فضائل، با گریه و مناجات، اسوه‌ای از اخلاص کامل‌اند. بنابراین، محوریت دعا و حالت قلبیِ خالص، شرط اساسی رسیدن به مقام قرب الهی است.

فُرصَتِ قدر...

این شب‌های قدر، فرصتی برای آماده‌سازی انسان به منظور:

رسیدن به هدف غایی خلقت
یعنی «فناء و بقای بالله»
و نیل به مقام «خِلافت الهی» است.

می‌توان حضرت علی - سلام الله علیه - شد... !

همانگونه که انسان طالب کمال مطلق است و می‌تواند کمال بی‌نهایت شود، به طریق اولی می‌تواند به این مقام شریف هم دست یابد؛

اما این نه به این معناست که معلول، در مقام علت خود قرار گیرد ! یعنی اینکه تعیّن اول یا صادر اول یا نور واحد شود؛

بلکه بدین معناست که به اندازه ظرفیت خود در مقام فنای ذات مقدس آن حضرت، نور آن حضرت را بازتاب می‌دهد.

به عبارت دیگر مانند آیینه‌ها که هر آیینه به وسعت خود از نور خورشید منعکس می‌کند.